Top
Landkarte
Η Θράκη, σύμφωνα με του ιστορικούς και τους γεωγράφους της αρχαιότητας, ήταν η χώρα που περικλειόταν
ανάμεσα στον Δούναβη και το Αιγαίο. Περιλάμβανε όχι μόνο την άγνωστη κατά τους ομηρικούς χρόνους Σκυθία,
αλλά και ολόκληρη την Βορειοανατολική Ευρώπη με μια συγκεχυμένη πάντοτε έννοια των γεωγραφικών αυτών
ορίων. Κατά την προομηρική και την ομηρική ακόμη εποχή ο γενικός γεωγραφικός όρος << Θράκη>>
συμπεριλάμβανε και την Θεσσαλία, τον Όλυμπο και την Νότια Μακεδονία. Τα νότια λοιπόν όρια της
πανάρχαιας Θράκης ήταν ο Πηνειός ποταμός, το Αιγαίο πέλαγος και η Προποντίδα , τα δυτικά ο Αξιός
η ο Στρυμόνας και το Βέρμιο, τα ανατολικά ο Εύξεινος Πόντος και τα βόρεια ο Δούναβης μέχρι τις εκβολές του.
Από την εποχή του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου το οριστικό όριο της Θράκης προς δυσμάς έγινε ο Νέστος.
Σήμερα η Θράκη μετά της συνθήκες του Αγίου Στεφάνου (1878), του Βερολίνου (1878) των Σεβρών (1920) και
των Μουδανιών (1922) μοιράστηκε σε 3 γειτονικά κράτη. Η Δυτική ανήκει στην Ελλάδα η Ανατολική στην Τουρκία
και η Βόρεια(που λέγεται και Ανατολική Ρωμυλία ή Ρουμελία) ανήκει στην Βουλγαρία.
Μεγάλες ελληνικές κοινότητες συναντάμε σε πολλές πόλεις όπως στη Φιλιππούπολη
στην Κούκλενα στον Στενήμαχο στο Καβακλή στα Βοδενά στη Σωζόπολη στην Αγχίαλο στη Μεσημβρία στη Βάρνα
στον Πύργο κ.α. Ολόκληρος αυτός ο ελληνισμός χάθηκε άδοξα και άδικα και μόνο οι ιστορικές μνήμες απομένουν
και τον ξαναζωντανεύουν.
Στην Φιλιππούπολη ζούσαν στα μέσα του 19ου αιώνα 60.000 περίπου κάτοικοι.
Ο Γάλλος περιηγητής A.Viquesnel αναφέρει στην Φιλιππούπολη 8.000 σπίτια. Από αυτά 3.000 τουρκικά 2.000
ελληνικά 1.400 βουλγαρικά 700-800 αρμενικά 200-300 καθολικά και 500 εβραϊκά. Κατά την ίδρυση του
Βουλγαρικού κράτους το 1878 η Βάρνα είχε 2.000 ελληνικές οικογένειες σε σύνολο 4.000. Οι υπόλοιπες
ήταν τουρκικές, εβραϊκές, και μόνο 13!! ήταν βουλγαρικές. Στην Κούκλενα υπήρχαν 4 μαχαλάδες, δύο
ελληνικοί (Πέρα μαχαλάς και Άγ. Ανάργυροι) , ένας βουλγαρικός και ένας τούρκικος. Τρεις από τους
τέσσερις συνολικά συνοικισμούς του Στενημάχου ήταν ελληνικοί. Στα Άνω Βοδενά ζούσαν περίπου 400
ελληνικές οικογένειες. Η Αγχίαλος κατοικούνταν από 1.000 ελληνικές και ελληνόφωνες οικογένειες, ο
Πύργος από 10.000 Έλληνες, ο Βασιλικός από 500 ελληνικές και ελληνόφωνες οικογένειες, η Αγαθούπολη
από 700 ελληνικές οικογένειες, η Σωζόπολη από 750 και η Μεσημβρία αριθμούσε στα 1885 1.000 ελληνικές
οικογένειες. Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς έστω και επιγραμματικά, την τεράστια οικονομική,
κοινωνική, και εκπαιδευτική δραστηριότητα του Ελληνισμού της Αν. Ρωμυλίας κατά το δεύτερο μισό του
19ου αιώνα και ιδίως κατά το τελευταίο τέταρτό του, αλλά και για να εκτιμήσει, λίγες δεκαετίες αργότερα,
το μέγεθος του ξεριζωμού του από τις προαιώνιες πατρίδες του. Μεταξύ όλων των άλλων στοιχείων του
πολιτισμού που ανέπτυξαν οι Έλληνες της περιοχής είναι η μουσική και ο χορός, στοιχεία που τα μετέφεραν
μαζί με την προσφυγιά τους στην Μητέρα Ελλάδα τα οποία τα διατηρούν ακόμη και στις μέρες μας μεταδίδοντάς
τα και στις νεότερες γενιές. Πολλοί είναι οι χοροί που χορευόταν στην περιοχή αυτή του ελληνισμού, χοροί
ζωηροί γρήγοροι και τρανταχτοί οι οποίοι μοιάζουν λίγο ως προς το χορευτικό στυλ με αυτούς του Πόντου.
Δεν έχουν σχέση όμως σε ότι αφορά τα βήματα των χορών, οι χοροί δηλαδή της Βόρειας Θράκης δεν χορευόταν
στον Πόντο και αντίστροφα. Μερικοί από αυτούς είναι ο σφαρλής το ντούσκο ο μπογδάνος το τροίρο ο τσέστος
ο συγκαθηστός κ.α. πολλοί. Τα μουσικά όργανα με τα οποία χορεύονται αυτοί οι χοροί τα συναντάμε σχεδόν σε
όλη την υπόλοιπη Θράκη και είναι η γκάιντα, η φλογέρα το νταούλι το τουμπελέκι το κλαρίνο και το καβάλι
ενώ στα νεότερα χρόνια προστέθηκε και το ακορντεόν.