LANDKARTE / Χαρτη

Ο ΠΟΝΤΟΣ

Η περιοχή του Πόντου βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα της Μ. Ασίας, στα παράλια της Μαύρης θάλασσας έως και τις παρυφές του Καυκάσου. Ο Πόντος από τον 8ο αιώνα προ Χριστού και μέχρι την Μικρασιατική καταστροφή το 1922, υπήρξε κοιτίδα ενός θαυμάσιου ελληνικού πολιτισμού με τεράστια κοινωνική, οικονομική, και πολιτιστική ανάπτυξη. Ήδη από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής αναπτύσσουν το εμπόριο τις τέχνες και τα γράμματα, για να συνεχιστή και κατά την περίοδο του Βυζαντίου με την ίδρυση πολλών Μοναστηριών (Παναγία Σουμελά, Αγ.Ιωάννη Βαζελώνα, Αγ.Γεωργίου Περιστερεώτα,κ.α.) τα οποία υπήρξαν πνευματικά κέντρα του Ελληνισμού της περιοχής και στήριξαν το εθνικό φρόνημα και την πίστη των Ποντίων στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Εκτιμάται ότι κατά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο ο Πόντος κατοικείται από 3.500.000 κατοίκους. Από αυτούς 1.500.000 περίπου Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, 500.000 Έλληνες μουσουλμάνοι αλλά ελληνόφωνοι, 250.000 Έλληνες, μουσουλμάνοι επίσημα αλλά χριστιανοί παράνομα οι λεγόμενοι κρυπτοχριστιανοί, μοιρασμένοι σε 11 πόλεις, 41 κωμοπόλεις και 1013 χωριά. Σημαντικότερα κέντρα του Ελληνισμού στον Πόντο είναι μεταξύ άλλων η Τραπεζούντα , η Κερασούντα , η Σινώπη, η Αμάσεια, η Τόνγια, τα Κοτύωρα, η Αμισός (Σαμψούντα), η Πάφρα (Μπάφρα), η Αργυρούπολη, η Σάντα, η Κασταμονή, η Σεβάστεια, η Τοκάτη, το Άκ Ντάγ Μαντέν το Κάρς στην περιοχή του Καυκάσου, και τόσες άλλες πόλεις και χωριά στα οποία έσφυζε κάποτε το ελληνικό στοιχείο.
Κύρια κεφάλαια της Ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού που διαμόρφωσαν και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των Ποντίων είναι 1ον η Ποντιακή μουσική 2ον οι Ποντιακοί χοροί και 3ον η Ποντιακή διάλεκτος με τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Τα μουσικά όργανα με τα οποία γλεντούσαν και συνεχίζουν ακόμη να γλεντούν οι Πόντιοι ήταν τα εξής:

• Η λύρα (κεμεντζές) φτιαγμένη από ξύλο κυρίως δαμασκηνιάς
• Το αγγείο από δέρμα προβάτου η κατσίκας
• Η ζουρνά από διάφορα ξύλα
• Το γαβάλ (φλογέρα) από κουφόξυλο
• Η κεμανέ (είδος λύρας μεγαλύτερη από την κεμεντζέ, με περισσότερες χορδές)
• Το νταούλι από δέρμα βοδιού η γαιδάρου

Οι χοροί του Πόντου διαφέρουν σημαντικά από αυτούς των υπολοίπων Ελλήνων κυρίως λόγο της μουσικής τους. Είναι χοροί με έντονο ρυθμό στην πλειοψηφία τους και ζωηρές κινήσεις του σώματος των χορευτών. Οι γνωστότεροι από αυτούς οι οποίοι χορεύονται πλέον σχεδόν από όλους τους Έλληειοψηφία τους και ζωηρές κινήσεις του σώματος των χορευτών. Οι γνωστότεροι από αυτούς οι οποίοι χορεύονται πλέον σχεδόν από όλους τους Έλληνες είναι: το Τίκ ,το Διπάτ, το Κότσαρι, η Τρυγώνα, το Ομάλ, η Σέρα του οποίου οι ρίζες φτάνουν μέχρι τον Όμηρο, και πολλοί άλλοι ακόμα λιγότερο ίσως γνωστοί αλλά εξίσου εντυπωσιακοί (Σαμψών, Σερανίτσα, Τάμσαρα Λέτσι, Λετσίνα κ.α.) Ορισμένοι χοροί του Πόντου χορεύονται σε πολλές παραλλαγές, με το βήμα να παραμένει το ίδιο αλλά με διαφορετικές κινήσεις των χεριών η του σώματος. Πολλή εντυπωσιακές είναι και οι παραδοσιακές στολές του Πόντου. Η γυναικείες στολές διακρίνονται σε αστικές και χωρικές και είναι δείγμα αμφίεσης την εποχή του Βυζαντίου ενώ εντυπωσιακή και πολυσύνθετη είναι και η ανδρική φορεσιά του Πόντου.

Top Landkarte